του Ευάγγελου Κομνηνάκη
Στο σημερινό κόσμο του 21ου αιώνα η μάχη Δεξιάς Αριστεράς έχει προσλάβει νέο περιεχόμενο. Σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από την σύζευξη του διεθνούς καπιταλισμού και της αριστερής ψυχολογίας των μαζών, το να δηλώσεις Δεξιός δημιουργεί σοβαρές παρεξηγήσεις. Διότι με άνεση χρησιμοποιούν τον όρο για να προσδιοριστούν και όσοι δε θα έπρεπε να τον χρησιμοποιούν.
Ο... σημερινός Δεξιός δεν είναι απολογητής της εξουσίας, αλλά εχθρός της. Δεν είναι αστός, αλλά επαναστάτης, δεν είναι καν συντηρητικός διότι από το σημερινό φαύλο παγκόσμιο καθεστώς που πνίγει την ανθρωπότητα δεν έχει τίποτε να συντηρήσει, ενώ έχει αντιθέτως πολλά να αλλάξει. Η έννοια του συντηρητικού δε σκιαγραφεί μία ορισμένη συνειδητή πολιτική στάση, ούτε θα μπορούσε εξάλλου. Διότι ο συντηρητισμός είναι αμιγής κοινωνικός όρος.
Υποδηλώνει μία στάση απέναντι στην κοινωνία και την εξουσία, απέναντι στους συμπολίτες και το κράτος. Συντηρητικός είναι αυτός που αποφεύγει τις συγκρούσεις, που δε θέτει ζητήματα, που αναζητεί τη θέση του στη θαλπωρή της συναινέσεως. Η μόνιμη αιτία γιαυτό; Η προσδοκία νομής της εξουσίας. Η αγωνιστικότητά του πάσχει και γιαυτό είναι προορισμένος να χάνει. Ανήκει σαυτούς που θέλουν λιγότερο απόλους να αλλάξουν την κοινωνία, ανήκει στους ευχαριστημένους.
Ο σημερινός Δεξιός όμως δεν είναι ευχαριστημένος με τη διαμορφωθείσα πραγματικότητα, αλλά ασφυκτιά μέσα σε αυτήν διότι τον βαρύνει η συνείδησή του. Αλλά και σε ό,τι αφορά την ψυχρή στρατηγική του, θα ήταν άσκοπο να περιμένει την ενσωμάτωσή του στο σύστημα διότι η βούληση της σημερινής εξουσίας είναι απολύτως πολεμική εναντίον του. Έχει το αντίθετο πρόσημο και η συμμετρία των δυνάμεων είναι εις βάρος του.
Η κύριαρχη τάξη στη Δύση σήμερα δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την παλαιά αριστοκρατία όπως τη γνώρισε η ευρωπαική κυρίως παράδοση και γιαυτό δεν είναι αριστοκρατική. Το αντίθετο μάλιστα. Απεχθάνεται για τον εαυτό της κάθε ρόλο ηγεσίας που θα την ενέπλεκε σε σχέση ευθύνης απέναντι στο Έθνος, την ιστορία και το μέλλον του. Κάθε αίσθημα αποστολής το θεωρεί ξεπερασμένο διότι η λογοδοσία γίνεται αλλού.
Είναι αντιφυσική γιατί βρίσκεται σε σχέση εντάσεως με τους φυσικούς νόμους τους οποίους συστηματικώς αγνοεί. Είναι αντιανθρώπινη διότι θυσιάζει στο κέρδος λίγων εξουσιαστικών ομάδων τη δίκαιη κατανομή των πόρων του πλανήτη. Εϊναι αντεθνική διότι επιχειρεί να φέρει το τέλος της ιστορίας των εθνικών υποκειμένων, ενώ τα ιδεολογήματα του Μαρξισμού και του Φιλελευθερισμού είναι που έχασαν τελειωτικά το νόημά τους.
Είναι ανεύθυνη και κατώτερη διότι αρνείται να σκεφθεί σε ιστορικούς χρόνους και να θέσει μακρόπνους στόχους που να υπερβαίνουν τα πεπερασμένα συμφέροντά της. Είναι αντιπνευματική διότι σε ευθεία γραμμή από το διαφωτισμό και το ρασιοναλισμό μέχρι την απόλυτη προτεραιότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θέλει να ξεριζώσει τη μεταφυσική πίστη και τη συλλογική ηθική σύμπραξη όχι μόνον ως θεσμό, αλλά και ως ψυχολογική στάση από τις καρδιές των ανθρώπων.
Συνεπώς είναι ώρα να σταματήσουμε να προβοκάρουμε μόνοι μας τον εαυτό μας με το σύνθημα του "συντηρητισμού". Συντηρητικοί μπορούν να αποκαλούνται όσοι μετέχουν στην οικοδόμηση της νέας παγκόσμιας τάξης. Η αλήθεια είναι ότι όσοι από μας κατανοούν ακόμη τους εαυτούς τους ως συντηρητικούς, μάλλον από ρομαντισμό, προσκόλληση στο παρελθόν και αδυναμία προσαρμογής το κάνουν. Στην πραγματικότητα η εποχή τους κατατάσσει στους επαναστάτες.
Ο... σημερινός Δεξιός δεν είναι απολογητής της εξουσίας, αλλά εχθρός της. Δεν είναι αστός, αλλά επαναστάτης, δεν είναι καν συντηρητικός διότι από το σημερινό φαύλο παγκόσμιο καθεστώς που πνίγει την ανθρωπότητα δεν έχει τίποτε να συντηρήσει, ενώ έχει αντιθέτως πολλά να αλλάξει. Η έννοια του συντηρητικού δε σκιαγραφεί μία ορισμένη συνειδητή πολιτική στάση, ούτε θα μπορούσε εξάλλου. Διότι ο συντηρητισμός είναι αμιγής κοινωνικός όρος.
Υποδηλώνει μία στάση απέναντι στην κοινωνία και την εξουσία, απέναντι στους συμπολίτες και το κράτος. Συντηρητικός είναι αυτός που αποφεύγει τις συγκρούσεις, που δε θέτει ζητήματα, που αναζητεί τη θέση του στη θαλπωρή της συναινέσεως. Η μόνιμη αιτία γιαυτό; Η προσδοκία νομής της εξουσίας. Η αγωνιστικότητά του πάσχει και γιαυτό είναι προορισμένος να χάνει. Ανήκει σαυτούς που θέλουν λιγότερο απόλους να αλλάξουν την κοινωνία, ανήκει στους ευχαριστημένους.
Ο σημερινός Δεξιός όμως δεν είναι ευχαριστημένος με τη διαμορφωθείσα πραγματικότητα, αλλά ασφυκτιά μέσα σε αυτήν διότι τον βαρύνει η συνείδησή του. Αλλά και σε ό,τι αφορά την ψυχρή στρατηγική του, θα ήταν άσκοπο να περιμένει την ενσωμάτωσή του στο σύστημα διότι η βούληση της σημερινής εξουσίας είναι απολύτως πολεμική εναντίον του. Έχει το αντίθετο πρόσημο και η συμμετρία των δυνάμεων είναι εις βάρος του.
Η κύριαρχη τάξη στη Δύση σήμερα δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την παλαιά αριστοκρατία όπως τη γνώρισε η ευρωπαική κυρίως παράδοση και γιαυτό δεν είναι αριστοκρατική. Το αντίθετο μάλιστα. Απεχθάνεται για τον εαυτό της κάθε ρόλο ηγεσίας που θα την ενέπλεκε σε σχέση ευθύνης απέναντι στο Έθνος, την ιστορία και το μέλλον του. Κάθε αίσθημα αποστολής το θεωρεί ξεπερασμένο διότι η λογοδοσία γίνεται αλλού.
Είναι αντιφυσική γιατί βρίσκεται σε σχέση εντάσεως με τους φυσικούς νόμους τους οποίους συστηματικώς αγνοεί. Είναι αντιανθρώπινη διότι θυσιάζει στο κέρδος λίγων εξουσιαστικών ομάδων τη δίκαιη κατανομή των πόρων του πλανήτη. Εϊναι αντεθνική διότι επιχειρεί να φέρει το τέλος της ιστορίας των εθνικών υποκειμένων, ενώ τα ιδεολογήματα του Μαρξισμού και του Φιλελευθερισμού είναι που έχασαν τελειωτικά το νόημά τους.
Είναι ανεύθυνη και κατώτερη διότι αρνείται να σκεφθεί σε ιστορικούς χρόνους και να θέσει μακρόπνους στόχους που να υπερβαίνουν τα πεπερασμένα συμφέροντά της. Είναι αντιπνευματική διότι σε ευθεία γραμμή από το διαφωτισμό και το ρασιοναλισμό μέχρι την απόλυτη προτεραιότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θέλει να ξεριζώσει τη μεταφυσική πίστη και τη συλλογική ηθική σύμπραξη όχι μόνον ως θεσμό, αλλά και ως ψυχολογική στάση από τις καρδιές των ανθρώπων.
Συνεπώς είναι ώρα να σταματήσουμε να προβοκάρουμε μόνοι μας τον εαυτό μας με το σύνθημα του "συντηρητισμού". Συντηρητικοί μπορούν να αποκαλούνται όσοι μετέχουν στην οικοδόμηση της νέας παγκόσμιας τάξης. Η αλήθεια είναι ότι όσοι από μας κατανοούν ακόμη τους εαυτούς τους ως συντηρητικούς, μάλλον από ρομαντισμό, προσκόλληση στο παρελθόν και αδυναμία προσαρμογής το κάνουν. Στην πραγματικότητα η εποχή τους κατατάσσει στους επαναστάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου