Τί έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες για την Πατρίδα;

Για όσους προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι Αρχαίοι ήταν απάτριδες...

«Θνήσκε υπέρ πατρίδος»

Δελφικά Παραγγέλματα

«Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης»

(Ένας είναι ο άριστος χρησμός, να αμύνεσαι για την

 πατρίδα.)

Όμηρος

«Ουδέν γλύκιον πατρίδος»

(Τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα.)

Όμηρος

«Η αγάπη που έχει κανείς για την πατρίδα του, προέρχεται από την αγάπη που ένοιωσε για την μητέρα του

 στην παιδική του ηλικία»

Πυθαγόρας

«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν»

(Οι Αθηναίοι, μαχόμενοι στην πρώτη γραμμή υπέρ των Ελλήνων, των χρυσοφόρων Μήδων την δύναμη

 κατέβαλαν.)

Σιμωνίδης ο Κείος

«Ώ ξειν’αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»

Σιμωνίδης ο Κείος

«Ει το καλώς θνήσκειν αρετής μέρος εστί μέγιστο, ημίν εκ πάντων ταύτα απένειμε τύχη. Ελλάδι γαρ

 σπεύδοντες ελευθερίην περιθείναι κείμεθ’αγηράντω χρώμενοι ευλογίη»

(Αν ο καλός θάνατος είναι το μέγιστο μέρος της αρετής, σ’ εμάς η τύχη αυτό το δώρο μας το έδωσε. επειδή,

 σπεύδοντας να σώσουμε την Ελλάδα μας με της ελευθερίας τα τείχη, κείμεθα στους τάφους μας,
αθάνατη ευλογία έχοντας κερδίσει.)

Επίγραμμα Σιμωνίδη του Κείου για τους πεσόντες στα Μηδικά

«Τι γαρ φίλτερον ανδρί πατρόας χθονός»

(Τι τάχα είναι περισσότερο αγαπημένο για τον άνθρωπο, από την πατρική του γη.)

Αριστείδης

«Ηδ’εστίν η σώζουσα και ταύτης επί πλέοντες ορθής τους φίλους ποιούμεθα»

(Αυτή η πόλη είναι που μας σώζει, και αν πλέουμε το πλοίο πάνω σ' αυτήν, όσο είναι σώα, μόνο τότε
 μπορούμε να αποκτούμε τους φίλους μας.)

Σοφοκλής

«Ουδέν φίλτερον πατρώας γης, μακάριος δ’ όστις ευτυχών μένει εν τη ιδία αυτού πατρίδι»

(Τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα. Και ευτυχής εκείνος που δίχως μακριά της να τον διώχνουν
 βάσανα, μένει στην πατρίδα του.)

Ευριπίδης

«Νόμιζε την πατρίδα οίκον, τους δε πολίτας εταίρους»

Ξενοφών